ضرورت صادرات

ضرورت صادرات کالا

در دنیای امروز با افزایش ارتباطات مردم در سراسر دنیا، صادرات کالا از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است. عبارت و لفظ صادرات به نوعی فعالیت گفته میشود که کالا و تولیدات از مبداء به مقصد عرضه شود.

صادرات کالا به دو روش مستقیم و غیر مستقیم تقسیم می شود.

الف)روش مستقیم :در این روش کالا بدون وجود هیچ گونه واسطه ایی به خریدار عرضه میشود. در این نوع فروش ما نیازمند دسته ایی از ملزومات کاری هستیم.

1) ابتدا نیازمند جست و جو و تحقیقات در بازار کشور مقصد هستیم. اگر چه این نوع تحقیقات نیازمند صرف وقت کافی و زمان زیاد است اما صادرات کالا به دلیل وجود انبوه مشتری دارای سود قابل توجهی است.

2) نیازمند اخذ کارت بازرگانی برای صادرات محصول خود هستیم. اگرچه که صادرات مستقیم زمان بر است اما فواید و سود بسیار زیادی به همراه دارد.

ب)روش غیر مستقیم: در این روش کالا با واسطه به دست خریدار می رسد. وجود واسطه در صادرات غیر مستقیم کاملا ضروری است و از طریق شرکت صادراتی و بازرگانی شاخص انجام میشود. همکاری با این نوع شرکت های بازرگانی در ابتدای کار نیازمند عقد قرار داد است.

بیشتر بخوانید : لباس کارکارگران ساختمانی

در مبحث صادرات میتوان به نوعی از صادرات خدمات نیز اشاره کرد. صادرات خدمات نوعی از صادرات مستقیم است که فرد سرپرستی پروژه یا فعالیتی را در کشور مقصد به عهده می گیرد که شامل خدماتی چون برنامه ریزی، طراحی، مدیریت و اجرای پروژه است. این نوع خدمات برای مشاغل ساختمانی و پالایشگاه ها و …بهینه و مناسب است.

امرزه صادرات در عرصه ی جهانی از ارزش بالایی برخوردار است چرا که امروزه به دلیل پایین بودن ارزش ریال و کاهش هزینه های صادرات و حمایت دولت در عرصه ی صادرات تولید کنندگان توجه زیادی به صادرات دارند.

عرضه ی کالا در بازار جهانی دارای ارز آوری برای کشور و سود قابل توجه برای تولید کننده است. به همین منظور دولت با ایجاد وام از صادر کننده ها حمایت می کند چرا که منجر به کاهش بیکاری/ افزایش در آمد افراد/ فرصت های صادراتی /سود بالا و … میگردد.

تجارت و عرضه ی کالا در وسعت جهانی به دلیل رقابت زیاد نیازمند 1)محصول با کیفیت 2) تنوع محصولات است.

از مزایا تجارت کالا به سایر کشور ها می توان به چند نکته اشاره کرد:

تجارت باعث تقویت پیوندهای اقتصادی و سیاسی و فرهنگی با سایر کشور ها است /صادرات کالا باعث افزایش فروش است و مناسب کشور هایی است که دارای تورم بالا است / صدمه ی بازار داخل به وسیله ی صادرات خارجی نادیده گرفته میشود.

پتانسیل های صادرات :

هر محدوده ی جغرافیایی در دنیا شامل جغرافیایی خاص ( آب و هوای مخصوص)، تولیدات خاص و بازار فروش مخصوص به خود است. در این میان سرزمین ایران دارای چهار فصل است و دارای پتانسیل بسیار بالا برای تولیدات مواد غذایی خود است تولیدات مواد غذایی ایران شامل انواع تولیدات مخصوص فصول سرد چون (مرکبات/ چایی/لبنیات و…) و تولیدات مخصوص فصول گرم چون (خرما/زیتون/زعفران/ پسته ) است. صادرات مواد غذایی با چالش هایی مرتبط است چون تاریخ انقضای مواد غذایی طبع های متفاوت مردم و عادات غذایی خاص هر منطقه که انجام صادرات را مشکل کرده و نیازمند بررسی و کنکاش به کشور مقصد است .

در خصوص صادرات پوشاک باید به این نکته اشاره کرد که صادرات پوشاک به گونه ایی ساده تر از صادرات موادغذایی است چرا که دارای انقضا نیست و دچار آسیب و خرابی محصول نیست و در زمینه لباس کار . امروزه بیش ترین مصرف کنندگان صنعت پوشاک در دنیا شامل کشورهای اروپایی/ آفریقایی/منطقه خلیج فارس و … هستند. در بازار جهان امروزه ایران پوشاک خود را به کشور هایی نظیر عراق/ ارمنستان/ افغانستان/ قطر / ژاپن و … صادر می کند.

اگرچه که صادرات انواع کالا با چالش هایی چون:

1)نوسانات ارز

2)کمبود مواد اولیه

3)تورم روز افزون

4)کمبود تکنولوژی به روز دنیا

5) افزایش رو به رشد هزینه های تولید

6) کیفیت بالای تولیدات سایر کشورها و رقبا

7) کمبود تجهیزات و ماشین های به روز دنیا …رو به رو است،اما انواع تولیدات برای نیاز های اولیه ی آدمی چون خوراک و پوشاک و مسکن دارای سود بسیار بالایی است و باعث درآمد قابل توجهی است.

فرهنگ صادرات:

در زمینه ی صادرات کالا بسیار مهم است که آداب و سنن کشور مقصد را بدانیم تا صادرات و معامله به بهترین شکل صورت بگیرد چرا که هر کشور دارای سنتها و فرهنگ خاص خود است. ارتباط خوب و معرفی صحیح و درست خود به طرف مقابل باعث جذب و گیرایی فرد میشود. به نوعی ارتباط خوب باعث بقا و پایداری معامله است. برای مثال در سنت مردمان عراق دست دادن بر سر میز معامله بسیار پسندیده است و مهم است که ارتباط چشمی تا آخر معامله حفظ شود، این در حالی است که کشورهایی چون اندونزی و چین که دارای فرهنگ و آداب و رسوم کهن هستند، آن ها رسیدن به موقع بر سر قرار ملاقات را نوعی بی ادبی و بی احترامی می دانند و کسانی که به موقع سر قرار حاضر می شوند مورد سرزنش قرار می گیرند.

تفاوت زبان نیز در زمینه ی صادرات می تواند مشکل ساز باشد چرا که لغت و واژه ایی در زبان مبدا دارای ارزش و معنی مثبت است ولی در کشور مقصد دارای معنی کاملا متفاوت و به دور از ادب است

این نوع تفاوت فرهنگ در پوشاک هم دیده میشود برای مثال در مالزی در سال 2011 پوشیدن لباس های زرد دارای ممنوعیت بوده است چرا که نشانه ی اعتراض به حکومی است. در کشور ایتالیا پوشیدن انواع صندل نوعی بی احترامی به حساب می آید. درکره شمالی نیز پوشیدن شلوار جین باعث نفرت و بیزاری و به نوعی بی احترامی است و این مشکل به دشمنی کهن این دو کشور اشاره می کند.

در خصوص آداب معاشرت به این نکته نیز اشاره می کنیم که بسیاری  از رفتار هایی که در فرهنگ ما نشانه  ادب است در سایر فرهنگ ها نوعی بی ادبی است . برای مثال در ژاپن اگر با کف دست اشاره کنیم برای نشستن نوعی بی ادبی محسوب می شود و حتما باید با انگشت اشاره درخواست کنیم بنشینند.

با توجه به تنوع فرهنگ و آداب در سراسر دنیا و ملل، بسیار مهم است که ابتدا متوجه فرهنگ مخصوص کشور مورد معامله قرار بگیریم ، سپس اقدام به صادرات کالا بکنیم.